Ακρίβεια: Μην είναι οι καταναλωτές; Μην είναι οι εταιρείες;

Ακρίβεια: Μην είναι οι καταναλωτές; Μην είναι οι εταιρείες;

 

Η ακρίβεια παίρνει μεγάλες διαστάσεις και κάποιος έχει την ευθύνη. Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε; Είστε σκεπτόμενος αγοραστής, που ελέγχει και ασκεί κριτική γράφοντας “αξιολογήσεις επιχειρήσεων” ή κατεργάρης καταναλωτής, που όλο ζητάει και αυξάνει τον πληθωρισμό; Για να είμαστε σοβαροί και επειδή ο διχασμός είναι μια τάση, που μόνο καλό δεν κάνει, το θέμα δεν είναι να κουνάμε το δάχτυλο ούτε να το παίζουμε έξυπνοι. Προς τι οι παραπάνω διαξιφισμοί;

Αύξηση της ζήτησης: Φταίει για τον πληθωρισμό ή μήπως ….

Μήπως κάτι άλλο είναι η απάντηση (προφανώς), αλλά το γράφουμε στο τέλος της παραγράφου. Ας τα δούμε από την αρχή. Μέχρι σήμερα όλοι έλεγαν, ότι αυτοί οι κατεργάρηδες, αναίσθητοι καταναλωτές, που όλο ζητάνε, ήταν οι υπαίτιοι για την ακρίβεια και τον πληθωρισμό. Μας κουνούσαν το δάχτυλο λοιπόν λέγοντας «Κακό παιδί! Τώρα θα πληρώσεις, γιατί αύξησες τον πληθωρισμό». Και τα επιτόκια τραβούσαν τον ανήφορο. Αύξηση όμως των επιτοκίων σημαίνει, αύξηση των τιμών παντού για να μειωθεί η ζήτηση και να πέσει ο πληθωρισμός. Ωραία ως εδώ; Όχι! Θα πει ο καταναλωτής δικαίως. Γιατί ήρθε η έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) στον τάπητα των μεγαλοτραπεζιτών και τους έφερε προ των ευθυνών τους!

Και ιδού τι συνέβη: Πήγαν τα μεγαλοστελέχη της ΕΚΤ σε θέρετρο της Φινλανδίας λέει, σε ένα μέρος που λέγεται Ινάρι. Εκεί θα συσκέπτονταν για να δουν τι γίνεται με την οικονομία. Παρόλα αυτά τον παραθερισμό τους χάλασε η έκθεση της ΕΚΤ, που τους είπε εν ολίγοις, ότι οι δραματικά ψηλές τιμές οφείλονται στα υπερκέρδη των εταιρειών και ουχί στον πληθωρισμό.

Αξιολογήσεις επιχειρήσεων: Ο καταναλωτής παίρνει τον έλεγχο στην ακρίβεια

Αν ήταν ταινία, αυτό θα ήταν το σημείο της ανατροπής: Ο αγοραστής/ καταναλωτής/ πελάτης, ό,τι ταμπέλα σας αρέσει τέλοσπάντων, έχει την επιφοίτηση! Κατανοεί, ότι ελέγχοντας με αξιολογήσεις επιχειρήσεων την αντιστοιχία ποσού και προσφερόμενης υπηρεσία, το value for money (που λέμε ελληνικά), ασκεί κατά κάποιον τρόπο και μια πίεση στις εταιρείες.

Και μιας και ο λόγος τις ξαναέφερε στο προσκήνιο, να δούμε εν συντομία τι λέει αυτή η περιβόητη έκθεση της ΕΚΤ, που δημοσίευσε το Reuters.

1. 1. Οι εταιρείες αυξάνουν τα κέρδη τους λόγω πληθωρισμού και οι εργαζόμενοι και καταναλωτές πληρώνουν τον λογαριασμό. Εξ ού και η ακρίβεια.

Διαβάστε κι εσείς για τον ύποπτο στον φόνο του μισθού που εξανεμίζεται, αλλά και αποκαλύψεις CEO μεγάλων, που εκμυστηρεύονται, γιατί αγαπούν τον πληθωρισμό και πως αυξάνουν τα κέρδη τους μέσω αυτού.

2. Οι αυξήσεις στα πάντα ήταν αποτέλεσμα (θεωρητικά) του αυξημένου κόστους παραγωγής των εταιρειών.
3. Σε απάντηση αυτού η ΕΚΤ ανέβαζε τα επιτόκια (έφτασε 3%, το υψηλότερο εδώ και 4 δεκαετίες)
4. Δύο ντουζίνες slides (με προτζέκτορα τα έβλεπαν μάλλον) παρουσίαζαν δεδομένα, ότι τα κέρδη των επιχειρήσεων της Ευρωζώνης αυξήθηκαν αντί να μειωθούν, όπως είναι αναμενόμενο σε τέτοιες περιπτώσεις.
5. Ουδείς εκ μέρους της ΕΚΤ σχολίασε τα παραπάνω.

Τι φοβάται η ΕΚΤ;

Καταρχάς, φοβούνται ποτέ οι μεγαλοτραπεζίτες, αυτοί που διαμορφώνουν την οικονομική πολιτική των 26 χωρών μελών; Ω ναι! Φοβούνται την κοινή γνώμη! Γι’ αυτό και δεν έχει πάρει ακόμη ιδιαίτερες εκτάσεις το θέμα. Και ποιος είναι η κοινή γνώμη; Εμείς, όλοι, οι υπάλληλοι, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, και οι μεγάλοι, απλώς οι πολύ μεγάλοι επιχειρηματίες είναι σε αυτούς τους κακούς με το υπερκέρδος, που αναφέρουμε πιο πάνω, γι’ αυτό δεν τους περιλαμβάνουμε στην παρέα με εμάς τους αδικημένους και καταφρονεμένους.

Customer reviews: Το όπλο της κοινής γνώμης

Οι μεγάλες εταιρείες θα έπρεπε να φοβούνται την κοινή γνώμη και συγκεκριμένα τα customer reviews. Γιατί δε συμβαίνει αυτό; Επειδή οι περισσότεροι από εμάς σκέφτονται κάτι από τα ακόλουθα:

1. Δε μου άρεσε, που πλήρωσα τόσο ακριβά χωρίς να αξίζει η εξυπηρέτηση (ή το προϊόν). Ποιος ασχολείται όμως τώρα;
2. Ναι, είμαι δυσαρεστημένος/ η από την εξυπηρέτηση τους. Θα μπω (στο διαδίκτυο) να γράψω, όταν βρω χρόνο -μετά τη δουλειά, τα οικοκυρικά, μεταξύ πάνας, διαβάσματος, ταΐσματος, ύπνου και αφού χαθώ στο σύμπαν των υποχρεώσεων. (Όλοι τα ίδια τραβάμε, απλώς κάποιοι βρίσκουν χρόνο γι’ αυτά που μετράνε.)
3. Ναι, μόλις πάω κάπου, θα γράψω μια αξιολόγηση. Μα αξιολογήσεις επιχειρήσεων μπορεί να γράψει κανείς για την εταιρεία, που πλήρωσε ρεύμα/ αέριο/ κινητή, για τον καφέ στο χέρι, για το μίνι μάρκετ, για τη μία μπλούζα από πάμπφθηνο e-shop του εξωτερικού, για τα πάντα.

Ταράξτε τα νερά των επιχειρήσεων με customer reviews

Αν γνωρίζατε, ότι κάτι δεν αξίζει τον κόπο, θα δίνατε τα χρήματά σας για την απόκτηση προϊόντος ή μιας υπηρεσίας; Όχι! Ειδικά τώρα που η ακρίβεια φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη. Φανταστείτε τώρα, να κοινοποιείτε αυτή τη δυσαρέσκεια και με άλλους ανθρώπους. Εκείνοι με τη σειρά τους, εφόσον τους είχατε γράψει κάποια αξιολόγηση, δε θα τιμούσαν τη συγκεκριμένη επιχείρηση. Θα πλήθαιναν όσοι δε θα αγόραζαν από μια εταιρεία. Η εταιρεία με τη σειρά της θα έχανε έσοδα. Ως αποτέλεσμα ή θα έκλεινε ή θα βελτίωνε τις τακτικές της. Όπως ακριβώς δηλαδή κάνει στη δουλειά του και καθένας από εμάς, που διαθέτει τα ωραία χρήματά του στην αγορά. Αν δεν είναι καλός υπάλληλος, παίρνει μια ειδοποίηση. Αν δε βελτιωθεί, απολύεται. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα. Έτσι λειτουργούν ή θα έπρεπε τουλάχιστον να λειτουργούν και τα customer reviews.

Για του λόγου το αληθές, η ίδια η ΕΚΤ σκέφτεται να «τραβήξει το αυτί» στις εταιρείες προκειμένου να μη χάσουν το πολυχρονεμένο τους κοινό (εμάς δηλαδή). Συζητάνε δηλαδή για περιορισμό των κερδών. Σε επόμενο post θα επανέλθουμε με την αλλαγή αυτή στη στάση της ΕΚΤ…

Μέχρι τότε… αξιολογήστε άφοβα!

Πηγή φωτογραφίας άρθρου: Designed by Pexels