Η κουλτούρα του μίσους είναι viral.
Η κουλτούρα του μίσους είναι viral, μεταδίδεται σαν υιός. Δείτε ως παράδειγμα αυτή την πραγματική ιστορία μιας γυναίκας, ως κοριτσιού δημοτικού. Σε ένα δημοτικό στην επαρχία ήταν ένα κορίτσι, που ήταν κυριολεκτικά τέλειο σε όλα: Κοινωνική, όμορφη, πολύ έξυπνη, καλή μαθήτρια, πολύ καλή στα αθλήματα και σε καλλιτεχνικά, όπως μπαλέτο και χορό, άνετη με τα αγόρια, αγαπητή σε γονείς και δασκάλους.
Είχε συχνά όμως διαφωνίες με τα κορίτσια της τάξης της λόγω ακριβώς αυτής της τελειότητάς της. Οι δε συμμαθήτριές της χαίρονταν πολύ, όταν κάποιος τη μάλωνε. Πέρασαν τα χρόνια και το κορίτσι αυτό συνέχισε να είναι καθόλα εξαιρετικό.
Γνώρισε μεγάλη επιτυχία κι έγινε γνωστή, αλλά έφυγε νωρίς από τη ζωή. Τότε μόνο κάποιοι, όχι όλοι, συμμαθητές της αναγνώρισαν τι τους ενοχλούσε σε ‘κείνη.
Τι γεννά αυτή τη συμπεριφορά;
Από αρνητικά ή κακόβουλα σχόλια σε αξιολογήσεις ως και εμφυλίους, όλα έχουν βάση τους την ανασφάλεια και τη μη αποδοχή του διαφορετικού.
Αν λοιπόν κι εσείς εισπράττετε την κουλτούρα μίσους από τους γύρω σας, ίσως σας μειώνουν για να μπορέσουν να σας πιάσουν. Είναι πιο δύσκολο να ξεβολευτούμε και να γίνουμε καλύτεροι, από το να προσβάλουμε κάποιον.
Για όσους μοιάζουν στα παιδιά της τάξης αυτού κοριτσιού, η αρνητική στάση απέναντί της οφείλεται στην αναγνώριση της διαφορετικότητάς της. Ότι μας αρέσει στους άλλους, δουλεύουμε να το αποκτήσουμε, δεν τους το αποστερούμε. Και αυτό αφορά όλους, παιδιά κι ενήλικες.
Επανερχόμαστε με τη συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης για την hate culture και ποιος την ξεκίνησε. Ας δούμε λοιπόν ποιες ακόμη αιτίες «τρέφουν» το τέρας, που λέγεται μίσος.
Οι ομάδες τρέφουν την κουλτούρα του μίσους;
Προφανώς οι αθλητικές ομάδες δε στηρίζουν το μίσος. Τώρα, οι σύνδεσμοι των ομάδων είναι άλλη υπόθεση. Τι λέει λοιπόν στο βιβλίο του «Moral Man and Immoral Society: A Study in Ethics and Politics»*, ο Reinhold Niebuhr; Υποστηρίζει, ότι οι άνθρωποι είναι πιο εύκολο να παρεκτραπούν σαν μέλη μιας ομάδας, παρά αυτόνομα λειτουργώντας.
Από την άλλη ο Bernard Golden παρατήρησε, ότι όσοι ενστερνίζονται την κουλτούρα του μίσους, αποκτούν μια αίσθηση σύνδεσης και κοινότητας με τα άλλα μέλη της ομάδας, που συμμετέχουν. Αυτή η αίσθηση συλλογικότητας γεμίζει το κενό, που απορρέει από τη δική τους προσωπικότητα.
Τότε το μίσος νομιμοποιείται άρρητα. Σαν αποτέλεσμα το αντικείμενο του μίσους, στερείται τόσο πολύ της αξίας του, ώστε να μην αξίζει το παραμικρό έλεος ή κατανόηση. Όμως το άτομο, ως μονάδα, τιθασσεύει το θηρίο του μίσους, γιατί υποσυνείδητα φοβάται τις συνέπειες. Αντίθετα όταν το άτομο αυτό ενταχθεί σε ομάδες, το θηρίο ξεσπά και λαμβάνει τερατώδεις διαστάσεις.
Αρνητικές συμπεριφορές που μεταδίδονται και στην Ελλάδα
Η κουλτούρα του μίσους μεταδίδεται μολυσματικά. Είναι όπως τα εγκλήματα που συμβαίνουν στο πλαίσιο εξεγέρσεων ή επαναστάσεων. Κάποιοι ίσως θυμούνται κάτι χαρακτηριστικό στη διάρκεια των διαδηλώσεων για τον θάνατο του Γρηγορόπουλου.
Άνθρωποι έσπαγαν βιτρίνες κι έκλεβαν καταστήματα. Οι κάμερες είχαν καταγράψει και ανθρώπους καλοντυμένους, καθημερινούς και κατά τα άλλα αξιοπρεπείς να κλέβουν! Αυτό εν ολίγοις, που απλοϊκά ο λαός λέει, μαζική ψυχολογία! Σε κάθε περίπτωση υπάρχει η ασπίδα προστασίας ή η ανωνυμία, που προσφέρει η ομάδα, γνωστή και ως ανοσία της αγέλης.
Οι ηγέτες παίζουν με τις ευαίσθητες χορδές του κοινού
Γενικά όσοι υποθάλπτουν το μίσος σε μια κοινωνία, είναι επιφυλακτικοί, φοβούμενοι μήπως αντιμετωπίσουν την κοινωνική κατακραυγή. Τα πράγματα διαφέρουν όμως, όταν ένας ηγέτης κατάφωρα ενστερνίζεται την κουλτούρα του μίσους. Κατηγορώντας ορισμένες φυλετικές ομάδες ή κοινότητες ως πηγή όλων των δεινών αγγίζει μια ευαίσθητη χορδή του κοινού του.
Ο όρκος πίστης σε τέτοιους ηγέτες απελευθερώνει τους υποστηρικτές από κάθε ενοχή. Σαν άτομα τώρα, σε ιδιωτικό επίπεδο, οι άνθρωποι αυτοί είναι ανασφαλείς για τις πεποιθήσεις τους. Γι’ αυτό και η εξάρτηση από έναν ισχυρό ηγέτη σφυρηλατεί την κουλτούρα του μίσους. Ο πολιτικός επιστήμων Matthew MacWilliams βρήκε σε έρευνα, ότι άτομα επιρρεπή στον αυταρχισμό, που διακατέχονται από τον «φόβο του άλλου» έτειναν να στηρίζουν τον Trump.
Πριν: Υποσχέσεις για καλύτερο αύριο. Σήμερα; Προστασία από το «κακό»!
Η Alexandria Ocasio-Cortez είχε πει στον Trump το ίδιο πράγμα. «Βασίζεστε στους φοβισμένους Αμερικανούς για το (πολιτικό) πλιάτσικό σας». Στο ντοκυμαντέρ του BBC ‘The Power of Nightmares’, ο Adam Curtis, έκανε την ακόλουθη παρατήρηση. «Στο παρελθόν οι πολιτικοί μας μας πρόσφεραν όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο. Σήμερα υπόσχονται να μας προστατέψουν από τους εφιάλτες».
Αντίστοιχα ένας ηγέτης, που υπόσχεται να ελευθερώσει τους «καταπιεσμένους δαίμονες» του συλλογικού ασυνείδητου, γίνεται αμέσως δημοφιλής. Παρόμοια φαινόμενα δούλευαν πάντα στην πολιτική σε όλες τις χώρες κάνοντας του πολιτικούς πρωτοστατούντες στην κουλτούρα του μίσους. Και παρότι πια οι πολιτικοί δεν έχουν απήχηση σε μεγάλη μερίδα του κόσμου, που τους γυρίζει την πλάτη, υπάρχουν κι εκείνοι, που τους ακούν.
Κι αν δεν είναι ηγέτης, μπορεί να είναι ένα πρόσωπο ευρείας αποδοχής, ένας γονιός, δάσκαλος σε οικογενειακό επίπεδο ή ένας influencer σε κοινωνικό επίπεδο.
Τέλος μην ξεχνάτε να περνάτε από φίλτρο τις σκέψεις σας, πριν διατυπώσετε τις αξιολογήσεις σας για τους άλλους. Κι αν θέλετε ήδη να εκδηλώσετε την κριτική σας σκέψη, ξεκινήστε με τις αξιολογήσεις σας εδώ.
Πηγή φωτογραφίας άρθρου: Designed by Freepik