Πληθωρισμός: Ο βασικός ύποπτος στον φόνο του μισθού που εξανεμίζεται

 

Το μυστήριο του πληθωρισμού: Μπορούν τα reviews customer experience να τον αναχαιτίσουν;

Όλοι λίγο σε πολύ για την ολοκλήρωση μιας αγοράς, έχουν τα δικά τους κριτήρια εξυπηρέτησης πελατών και βάσει αυτών γράφουν αργότερα τα reviews customer experience. Σε αυτές αξιολογούν μια επιχείρηση για το προϊόν ή την παρεχόμενη υπηρεσία και για την εξυπηρέτηση που έλαβαν. Έχει όμως σκεφτεί κανείς να αξιολογεί μια εταιρεία για τη συμμετοχή της στον πληθωρισμό; Ναι, και στο σημείο αυτό ένας άνθρωπος, που έχει χίλια πράγματα στο μυαλό του, διαβάζοντας τις γραμμές αυτές, προσπαθεί να καταλάβει τι είναι αυτό, που μόλις διάβασε. Το επεξηγούμε ακολούθως λοιπόν.

Φόνος στο εξπρές του πληθωρισμού

Ο πληθωρισμός είναι πια ο κατά συρροή δολοφόνος της αγοραστικής δύναμης των περισσότερων νοικοκυριών το τελευταίο έτος. Από το 2021 σε όλες τις χώρες του κόσμου οι τιμές έχουν ανέβει τουλάχιστον κατά 7,7%. Κάτι το οποίο μοιάζει λογικό, δεδομένων των συνθηκών. Παρόλα αυτά σε ορισμένες υπηρεσίες και καταναλωτικά αγαθά, όπως τα αυγά και λοιπά που ανήκουν και στο καλάθι του νοικοκυριού, είναι κάπως ανεξήγητο. Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο ένοχος, που στραγγαλίζει το μηνιαίο εισόδημά μας, δολοφονεί τις αποταμιεύσεις μας και κλέβει παροχές, όπως τα τρόφιμα και τις διακοπές;

Οι ύποπτοι του εγκλήματος

1.       Η απληστία των εταιρειών: Μπορούν οι κριτικές εταιρειών να την εξολοθρεύσουν;

Η μία εταιρεία πίσω από την άλλη σημειώνουν ρεκόρ κερδών σε σχέση με τα τελευταία χρόνια. Κάτι που σαφώς κινεί υποψίες. Αν πράγματι παλεύουν με το κόστος των προμηθειών, από που έρχονται όλα αυτά τα εκατομμύρια; Μήπως πρόκειται για κορκοδείλια δάκρυα; Με την έννοια της διάδοσης των λάθος πρακτικών, είναι χρήσιμες οι κριτικές εταιρειών. Όσο πιο πολλοί γνωρίζουν τον ύποπτο, τόσο πιο καλά. Έτσι έρχεται η επιβράβευση των σωστών και η “τιμωρία” των κακών επαγγελματιών.

2.       Ρωσική εισβολή, πανδημία και κριτικές customer experience σε ρόλο καταλύτη

Όπως σε κάθε αξιοπρεπές μυστήριο ο ύποπτος δεν είναι μόνο ένας. Σε κάθε χώρα και ανάλογα με τα αφηγήματα των πολιτικών τους οι ένοχοι ποικίλουν. Στην Αμερική οι μεν κατηγορούν την κοινωνική πολιτική και τα επιδόματα και οι δε τη ρωσική εισβολή. Στη χώρα μας τουλάχιστον οι περισσότεροι συγκλίνουν στις ελλείψεις των προμηθειών για διάφορες αιτίες (πχ πανδημία, ρωσική εισβολή κλπ). Οι δε προαναφερθείσες εταιρείες κατηγορούν τις ελλείψεις σε υλικά και λοιπούς ακόμη περιορισμούς. Διαβάζοντας ο ταπεινός καταναλωτής για τόσα μεγάλα κι έξω από τη σφαίρα επιρροής του γεγονότα απορεί, πώς θα μπορούσε να αλλάξει κάτι απλώς με κριτικές εταιρειών.

Οι εξομολογήσεις των CEOs

H Rakeen Mabud είναι οικονομολόγος σε think tank. Σε συζητήσεις της με *CEOs διαφόρων εταιρειών τους ακούει να καυχιούνται για το πόσο αύξησαν τις τιμές. «Βλέπουμε πάντα τον πληθωρισμό σαν κάτι καλό για τις επιχειρήσεις μας και περιμένουμε να το μετακυλήσουμε αυτό» λέει ο Rodney McMullen, διευθύνον σύμβουλος.

Την «όρεξη» των εταιρειών για κέρδη αναχαιτίζει ο ανταγωνισμός. Διαφορετικά θα πληρώναμε έως και 800 ευρώ για ένα ζευγάρι κάλτσες. Καθώς πρέπει να φανούν ανταγωνιστικές οι εταιρείες κρατούν σε ένα επίπεδο τις τιμές, γιατί κάποιος πρέπει να αγοράσει. Τούτου λεχθέντος αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι του μυστηρίου και να αχνοφαίνεται ο ένοχος.

Η ανατροπή στην πλοκή

Κάποιος που κατονομάζει τον πληθωρισμό και την απληστία των εταιρειών ως ενόχους, βλέπει το δένδρο και χάνει το δάσος. Ο οικονομολόγος του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, Justin Wolfers, εξηγεί ότι οι εταιρείες προσπαθούν να χρεώσουν όσο περισσότερο μπορούν. Όμως ο ανταγωνισμός κρατά τις ισορροπίες.

Ο πραγματικός ένοχος και οι κριτικές customer experience

Επανερχόμαστε στον «αδύναμο» καταναλωτή και στο τι είναι στη σφαίρα της επιρροής του. Στο σημείο αυτό ναι, ομολογούμε, ότι αυτός είναι ο πραγματικός ένοχος. Εκείνος που βλέπει τον μισθό του να εξανεμίζεται πριν καλά καλά φτάσει ο μήνας στο μέσον. Εκείνος ο γεμάτος χρέη, που προσπαθεί να αντεπεξέλθει στις ψηλές τιμές, είναι ο ηθικός αυτουργός. Πως; Μα με τη ζήτηση. Υπάρχουν κάποιοι που φανερώνουν την αντίθεσή τους και γράφουν κριτικές customer experience κατηγορώντας τις εταιρείες για υπερκέρδος. Όσο όμως υπάρχει η ζήτηση, τόσο ο πληθωρισμός θα παραμένει κραταιός.

Όπως λέει ο καθηγητής Justin Wolfers, οι τιμές ανεβαίνουν κι εμείς τις πληρώνουμε. Παρά τον πληθωρισμό η ζήτηση μένει σταθερή. Και μάλιστα σε αρκετούς κλάδους της οικονομίας η ζήτηση πήρε την ανιούσα παράλληλα με τις τιμές. Αυτό δε σημαίνει, ότι αγοράζουμε γιατί έχουμε περισσότερα. Άλλωστε οι αποταμιεύσεις συρρικνώνονται σε αντιδιαστολή προς τα χρέη των νοικοκυριών. Και είναι πιθανό αρκετοί να ξοδεύουν χρήματα, που δεν έχουν για να τα βγάλουν πέρα με τις αυξήσεις τιμών. Μοντέλο ξεκάθαρα μη βιώσιμο.

Εάν όμως η ζήτηση πέσει, οι εταιρείες θα ρίξουν τις τιμές για να μας δελεάσουν να αγοράσουμε. Συνακόλουθα θα πέσει και ο πληθωρισμός. Επομένως μείωση της ζήτησης και reviews customer service είναι τα όπλα καθενός από εμάς για να αλλάξει το τοπίο. Μην ξεχνάμε, ότι η τιμή είναι ένας παράγοντας, που φανερώνει την εκτίμηση μιας εταιρείας προς τους πελάτες της. Έως ότου λοιπόν να πέσει η ζήτηση και να μοιράζονται οι άνθρωποι τις αξιολογήσεις τους, οι εταιρείες θα πιέζουν όσο μπορούν με τις αυξήσεις των τιμών.

 Εκτός όμως από το να αποδίδουμε τις ευθύνες για την ακρίβεια στον καταναλωτή υπάρχει κι ένας άλλος ένοχος, όπως διερωτόμαστε και στο άρθρο “Ακρίβεια: Είναι οι καταναλωτές ή οι εταιρείες”;

Το κείμενο είναι σε ελεύθερη απόδοση από την ακόλουθη πηγή.

Πηγή φωτογραφίας άρθρου: Designed by Pexels