Ψήφος και ψώνια: Και ο νικητής είναι…

Ψήφος και ψώνια: Και ο νικητής είναι…

Διαβάζοντας κανείς τον τίτλο απορεί πως είναι δυνατόν ψήφος και ψώνια να συσχετίζονται. Ωστόσο είναι μια ενδιαφέρουσα, μικρή πρόκληση να δει κανείς, πως και τα δύο λειτουργούν ως εκφραστές των επιλογών μας. Στο νέο ΙΝΚΑ υπάρχει και σχετικό άρθρο¹, που συγκρίνει τις ομοιότητες και τις διαφορές των δύο εξηγώντας τη σημασία αυτών.

Από την άλλη ενδιαφέρον εγείρει και στατιστική έρευνα, που δείχνει πώς ανάλογα με τις πολιτικές πεποιθήσεις τους οι πολίτες- καταναλωτές διαμορφώνουν και τις καταναλωτικές τους συνήθειες².  Αν και η αλήθεια είναι, ότι υπάρχει πλήθος παραγόντων, που επηρεάζει τις επιλογές των καταναλωτών. Αντίστοιχος είναι και ο αριθμός των ερευνών, που επιχειρεί να εξηγήσει με ποια κριτήρια οι καταναλωτές επιλέγουν, αλλά και τα κίνητρα και συναισθήματα που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο γράφει κάποιος reviews customer experience.

 

Και τα δύο είναι ζητήματα επιλογών

Ψήφος και ψώνια αποτελούν τους εκφραστές των πεποιθήσεών μας με διαφορετικό τρόπο.

Η ψήφος:

Επιλέγουμε εκείνους, που εκφράζουν πεποιθήσεις και αρχές μας. Επιλέγουμε εκείνους, που εκτιμούμε, ότι θα λάβουν αποφάσεις συμφέρουσες προς…. τη χώρα.

Που χαλάει το πράγμα;

1. Όταν επιλέγουμε, όποιον μας τάζει δουλειά. Ο ίδιος άνθρωπος που θα μας βρει δουλειά, πιθανότατα θα ψηφίσει κάποια ρύθμιση/ φόρο/ τέλος, που θα ροκανίσει τον μισθό μας.
2. Η στιγμή που ο φόβος ορίζει τις επιλογές. “Δεν ψηφίζω αυτόν, γιατί λέει ότι θα κάνει αυτό, ενώ ο άλλος…”. Σας θυμίζει κάτι το επιχείρημα;
3. Η παράλογη λογική (που κυκλοφορεί και σε αστείο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης): Θα ψηφίσω τον έναν για να μη βγει ο άλλος. «Το μυρμήγκι που μισούσε τον σκαραβαίο, ψήφισε υπέρ του εντομοκτόνου. Πέθαναν όλοι, ακόμη κι ο γρύλος που φήφισε λευκό». Εύστοχο;
4. Η επικράτηση του ιδίου συμφέροντος. Αυτό είναι δύσκολο να υπερνικήσει κανείς και χρειάζεται πραγματική παιδεία. Εν μέσω εξεταστέας ύλης και πίεσης να γίνουν όλοι διδάκτορες, γίνεται ακατόρθωτο.

Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, οι συντάξεις πληρώνονται σαφώς από τις κρατήσεις, που είχαν γίνει στους συνταξιούχους, όσο εργάζονταν, αλλά και από τους τωρινούς εργαζομένους. Οι δε τελευταίοι χάρηκαν με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Σκέφτηκαν όμως ποιος θα πληρώνει τη σύνταξη των συνταξιούχων γονιών τους;

Τα ψώνια:

Στο δίπολο ψήφος και ψώνια, τα δεύτερα μοιάζουν μικρότερης σημασίας. Είναι;

Επιλέγοντας, από ποια επιχείρηση θα αγοράσουμε προϊόντα ή υπηρεσίες, δείχνουμε την έμπρακτη στήριξή μας σε αυτήν και στις αξίες που πρεσβεύει. Κάποιες από αυτές είναι ο σεβασμός στο περιβάλλον, τα ζώα, την κοινωνία, την εμπειρία.

Μάλιστα σύμφωνα με έρευνα των Ernst&Young του 2020 τα κριτήρια επιλογής των καταναλωτών έχουν αλλάξει και τα χρήματα αποκτούν λιγότερη βαρύτητα. Αυτό δε σημαίνει, ότι οι καταναλωτές διαθέτουν περισσότερα. Τουναντίον ίσως έχουν λιγότερα. Ωστόσο θα περάσουν από φίλτρο τις πραγματικές ανάγκες τους και θα διαθέσουν τα χρήματά τους εκεί που κρίνουν, ότι αξίζει.

Τα 5 κριτήρια εξυπηρέτησης πελατών με βάση την έρευνα των Ernst & Young

1) Affordability first: Το να ζει κανείς με όσα διαθέτει, αγοράζοντας όσα πραγματικά χρειάζεται. ​

2) Health first: Το να προάγει υγιεινές επιλογές για τον ίδιο και τους οικείους του.

3) Planet first: Αναζητά εταιρείες με τις οποίες έχει τις ίδιες αξίες ως προς την προστασία του περιβάλλοντος.

4) Society first: Τιμά εταιρείες, που διέπονται από διαφάνεια και προάγουν το καλό της κοινωνίας.

5) Experience first: Θέτει σε προτεραιότητα την εμπειρία και υπηρεσίες, που μοιάζουν να δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για εκείνον. Αυτό που λέμε προσωποποιημένη εξυπηρέτηση.

Που χαλάει το πράγμα;

1. Όταν πρέπει να αγοράσει κανείς ό,τι μα ό,τι βλέπει μπροστά του. Για λόγους ευνόητους, αλλά και γιατί έχουμε εκπαιδευτεί στον καταναλωτισμό, όχι στην κατανάλωση.
2. Στο ότι θεωρούμε, ότι δεν μας «πιάνουν κορόιδα» μόνο και μόνο, επειδή πληρώνουμε λίγα για κάτι. Την ίδια στιγμή, οι ίδιοι επιθυμούμε να πληρωνόμαστε αδρά για την εργασία μας, αλλά δεν είμασττε διατεθιμένοι να κάνουμε το ίδιο για τους άλλους.
3. Δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε, ότι αν ο δίπλα δεν έχει χρήματα, δε θα έρθει στο κατάστημά μας, δε θα αγοράσει τις υπηρεσίες μας ή τα προϊόντα μας. Ως εκ τούτου δε θα έχουμε κι εμείς χρήματα.

Ψήφος και ψώνια: Ποιο υπερτερεί;

Με βάση τα παραπάνω, κάποιος ίσως γελούσε στην ιδέα μιας σύγκριση με τίτλο, Ψήφος και ψώνια: Ποιο υπερτερεί; Κι όμως, όπως φαίνεται τα τελευταία χρόνια, η μία ιδιότητα είναι ισχυρότερη της άλλης. Ποια και πως φαίνεται αυτό;

Λοιπόν η ισχυρότερη ιδιότητα είναι αυτή του καταναλωτή. Ας δούμε απλά το θέμα:

Α) Τι συμβαίνει όταν κάποιος δεν πάει…

Ψήφος: Όταν κάποιοι δεν πάνε να ψηφίσουν και πάλι εκλέγονται «εκπρόσωποι» του λαού. Πολιτικοί που θα λάβουν αποφάσεις.

Ψώνια: Όταν κάποιοι δεν πάνε να ψωνίσουν σε μια επιχείρηση, αυτή ζημιώνεται και κοιτάζει να κάνει κάτι γι’ αυτό. Δείτε τα παλιότερα μποϋκοτάζ στα προϊόντα, που δεν ήταν ελληνικά ή τα αντίστοιχα σημερινά #cancel.

Β) Τι συμβαίνει όταν κάποιος διαμαρτύρεται

Ψήφος: Όταν στην πολιτική γενικότερα κάποιος διαμαρτύρεται, με πορείες, τοποθετήσεις, οτιδήποτε, στη χώρα μας τουλάχιστον, αγνοείται επιδεικτικά! Λαμπρή εξαίρεση αποτελεί μια άλλη χώρα, που έζησε Διαφωτισμό και Αναγέννηση (επιχείρημα πολλών στην Ελλάδα τελευταίως μόνο όμως όταν τους συμφέρει). Η Γαλλία. Τελευταίο προπύργιο πολιτών σκεπτόμενων- διαμαρτυρόμενων (το ένα από τα δύο δεν αρκεί, χρειάζονται και οι δύο ιδιότητες), των οποίων οι διαμαρτυρίες ρίχνουν και κυβερνήσεις! Ή έστω τις ταρακουνούν (γιατί υπάρχει και το άρθρο 49 του Συντάγματός τους, κάτι σαν τα δικά μας Προεδρικά Διατάγματα μάλλον).

Ψώνια: Στον τομέα των αγορών τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Αφενός οι καταναλωτές έχουν στη διάθεσή τους τα reviews customer service ή κριτικές, που το λέμε κι εδώ. Όταν κάτι δεν είναι σωστό στην εξυπηρέτηση, το γράφουν οι καταναλωτές. Ομοίως κι όταν είναι πολύ καλή, ώστε να επιβραβεύεται ο επιχειρηματίας και να διευρύνεται η καλή του φήμη. Στην περίπτωση, που μαζευτούν πολλοί διαμαρτυρόμενοι και κάνουν #cancel ή #call-out (ω ναι! Υπάρχουν κι άλλες κουλτούρες), τότε έστω και προσωρινά ο επιχειρηματίας θα πληρώσει/ υπογράψει συμβάσεις/ κάνει αυξήσεις στους υπαλλήλους του, κ.ο.κ.

Από απερίσκεπτες ενέργειες, δεν προκύπτουν νικητές

Η ψήφος για διάφορους λόγους έχει πάψει να μας αντιπροσωπεύει. Η λογική «το μη χείρον βέλτιστον» και το προσωπικό συμφέρον δε φέρνουν εκφραστές των αξιών μας στη Βουλή. Χωρίς βέβαια από την προηγούμενη διατύπωση να συνεπάγεται, ότι δεν έχει νόημα να ψηφίζουμε!

Από την άλλη με την κατανάλωση ή για την ακρίβεια με τη μη-κατανάλωση ως πράξη διαμαρτυρίας, βλέπει κανείς άμεσο αποτέλεσμα. Και το κυριότερο; Δεν υπάρχει ιδεολογία ή προσωπικό συμφέρον να χωρίζει τους καταναλωτές, απλώς διαφορετικά γούστα, που γίνονται σεβαστά στο πλαίσιο της αποδοχής του διαφορετικού.

 

Πηγή φωτογραφιών άρθρου: Designed by Freepik

 

 

• https://inka.support/%CF%88%CE%B7%CF%86%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82/
• Η έρευνα έχει αναρτηθεί και σε άλλες ιστοσελίδες, εν προκειμένω παρατίθεται από τη Ναυτεμπορική. https://www.naftemporiki.gr/finance/economy/1458777/opos-psifizei-psonizei-o-egchorios-katanalotis/
• Έρευνα Ernst & Young για τα σύγχρονα κριτήρια του καταναλωτή https://www.ey.com/en_mz/consumer-products-retail/five-types-of-consumer-that-you-need-to-understand