Η λύση στο χέρι μας για τη γυναικοκτονία και την έξαρση βίας;
Και σε καμία περίπτωση δεν αναφερόμαστε σε αυτοδικία μιλώντας για προστασία από γυναικοκτονία κι έξαρση βίας. Και η τελευταία αυτή γυναικοκτονία μας κάνει να απορούμε και την ίδια στιγμή να νιώθουμε αδρανείς. Αν δηλαδή η ίδια η αστυνομία δεν μπορεί να μας προστατεύσει, τότε ποιος μπορεί; Και η αλήθεια είναι, ότι μόνο προληπτικά μπορεί να δράσει κανείς για να προστατεύσει τον εαυτό του.
Θα απορήσει εδώ εύλογα κάποιος «Τι προληπτικά; Η κοπέλα είχε περιοριστικά μέτρα εναντίον του θύτη, τον είχε χωρίσει, έκανε όλα όσα ένας δυνατός άνθρωπος έπρεπε να κάνει. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει;». Όντως σε αυτό το επίπεδο συμφωνούμε, ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο να γίνει.
Επιμένουμε όμως στην προληπτική δράση θέτοντας το ζήτημα στη βάση του «από ποιον να προστατευτούμε». Στο σημείο αυτό βοηθά το άρθρο για την έξαρση της βίας και τη σχέση της με την ακρίβεια και τον καταναλωτισμό.
Αν επιλέγουμε δουλειά με το πώς θα τακτοποιηθούμε…
Πολλοί, ίσως και κάποιοι από όσους διαβάζουν αυτές τις γραμμές, επιλέγουν δουλειά με βάση το πως θα τακτοποιηθούν. Και είναι λογικό, γιατί δε γεννηθήκαμε όλοι πλούσιοι, να μπορούμε να επιλέγουμε να απασχοληθούμε σε ότι μας αρέσει. Ούτε έχουμε όλοι τη δυνατότητα να μην πληρώνουμε νοίκι, να μην έχουμε τα δίδακτρα των παιδιών, αυτοκίνητα, καύσιμα, εφορίες, ταμεία και ό,τι άλλο μας βαραίνει.
Όταν έρχεται όμως η στιγμή να επιλέξουμε μια δουλειά, θα πρέπει να γίνεται με όλο το βάρος της συνείδησής μας.
- Ο γιατρός δεν είναι κάποιος που το επιλέγει για να μπει η μαμά του στο μάτι της γειτόνισσας. Είναι κάποιος που σώζει ζωές, περνάει άγρυπνος μερόνυχτα στις εφημερίες, κινδυνεύει από κάθε επιδημία- πανδημία. Και όλο αυτό δεν πληρώνεται.
- Ο αστυνομικός είναι κάποιος, που προστατεύει τους συμπολίτες του από κάθε συνθήκη, ακόμη κι αν διαφωνεί μαζί τους ή τον βρίζουν ή του είναι αντιπαθείς. Και αυτό δεν πληρώνεται.
- Ο εκπαιδευτικός είναι αυτός, που διαμορφώνει τους αυριανούς πολίτες και πλάθει σκεπτόμενες προσωπικότητες. Αυτό ούτε αναγνωρίζεται ούτε πληρώνεται.
Καταλαβαίνετε πως συνεχίζεται η λίστα με όλες τις δουλειές.
Τι σχέση έχει η δουλειά μας με τη γυναικοκτονία και την έξαρση βίας
Κι ενώ φαινομενικά η ακρίβεια είναι άσχετη με τη βία και τις δουλειές μας, εξηγείται η ανάλυση του Eric Fattor για τον συσχετισμό των δύο προηγουμένων. Όλοι θέλουμε να έχουμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής, περισσότερα χρήματα. Όταν αυτό δε γίνεται από τη ζωή που ήδη έχουμε επιλέξει 2 τινά συμβαίνουν:
- Κάποιοι αδιαφορούν. Είναι τυπικοί στη δουλειά τους χωρίς να πολυασχολούνται.
- Κάποιοι γίνονται επιθετικοί. Ματαίωση το λένε οι ψυχολόγοι και συμβαίνει, όταν καταλαβαίνεις, ότι όσα έχεις ονειρευτεί δε θα γίνουν ή τελοσπάντων το δικό σου δεν περνάει.
Στο διά ταύτα: Πως προστατευόμαστε;
Πως λοιπόν προστατευόμαστε από τη γυναικοκτονία, τη ληστεία, τη βία, την αδιαφορία των επαγγελματιών. Σε ιδιωτικό επίπεδο τα πράγματα είναι εύκολα. Αξιολογήσεις! Γράφοντας αξιολογήσεις για έναν επαγγελματία, που δεν είναι σωστός παρέχουμε πληροφορίες για να γίνει καλύτερος. Αν αυτό δεν πιάσει, εμείς οι ίδιοι προστατεύουμε τους συνανθρώπους μας από μια κακή εμπειρία/ εξυπηρέτηση/ αγορά. Κι εδώ ταιριάζει αυτό, που είπαμε στην αρχή περί προληπτικής δράσης.
Και τι γίνεται με τους επαγγελματίες του δημοσίου, θα απορήσει κάποιος. Το ίδιο. Φανταστείτε όλοι όσοι έχουν εξυπηρετηθεί άσχημα από δημόσιες υπηρεσίες να το έγραφαν κάπου! Όλες αυτές οια αρνητικές αξιολογήσεις θα υποχρέωναν τους υπέυθυνους σε δράση.
Και ναι, το έχουμε γράψει και στο άρθρο για ποιους λόγους δε γράφουμε αξιολογήσεις, ότι πολλοί νομίζουν, ότι δε θα αλλάξει κάτι. Όμως αλλάζει και αν όχι για άλλο λόγο, σκεφτείτε το εξής: Μπορείτε να παραμείνετε αδρανείς ή να ενεργοί. Το δε δεύτερο δεν απαιτεί τίποτα άλλο, παρά να γράψετε για κάτι από την άνεση του κινητού ή του υπολογιστή σας.
Κι αν ξεκινήσατε ήδη να το σκέφτεστε, κάντε την αρχή εδώ ή πάρτε ιδέες και δείτε τι αξιολογήσεις γράφουν άλλοι.
Πηγή φωτογραφίας άρθρου: Designed by Freepik